Maç Sonu Analizi: Cleveland, Chicago Engelini Mitchell Liderliğinde Son Nefeste Geçti
9 Kasım 2025Rocket Mortgage FieldHouse’ta oynanan karşılaşma, hem skor dalgalanmaları hem de bireysel anların belirleyiciliği açısından sezonun en dikkat çekici maçlarından biriydi.
Chicago Bulls, ikinci çeyrekte 25-5’lik seriyle kontrolü tamamen eline alırken Cleveland Cavaliers ilk yarıda ritmini bulmakta zorlandı. Ancak maçın son bölümünde Donovan Mitchell devreye girdi ve son 65 saniyede attığı 8 sayı ile adeta tek başına maçın ritmini tersine çevirdi. Cavaliers, 128-122’lik skorla 19 sayı geriden dönerek galibiyeti cebine koydu ve galibiyet serisini dörde çıkardı.
🐂 İlk Yarı: Chicago’nun Rüzgârı, Cleveland’ın Dağınıklığı
Karşılaşmanın ilk 24 dakikası tamamen Bulls oyun kimliği üzerinden şekillendi.
Tre Jones’un tempo yönlendirmesi ve Josh Giddey’nin bağlantı pasları sayesinde Chicago:
- Topu hızlı dolaştırdı
- Transition sonrası erken şut tercihleriyle ritim yakaladı
- Boyalı alan çevresinde spacing’i doğru kurdu
Bu bölümde özellikle Jalen Smith çok değerli bir katkı verdi:
- 18 sayı
- 11 ribaund
- İkincil perde sonrası çember koşuları ve pick&pop tehditi
Bulls’un 7/9 üçlük başlangıcı ve ilk 13 serbest atışın tamamı isabet, onların özgüvenle oynadığı bir hücum akışını yansıttı.
Mitchell’ın ilk yarıda 10 şutun 9’unu kaçırması, Cleveland’ın hücum yönlendirmede ne kadar zorlandığına dair net bir göstergesti.
Skor 72-53’e kadar çıktı.
🟣 İkinci Yarı: Cleveland Savunmada Vidaları Sıkıyor, Mobley-D.Hunter Dengesi Kuruluyor
Cavaliers ikinci yarıya daha kısa beş ve agresif savunma yaklaşımıyla başladı.
Isaac Okoro’nun top baskısı, iyi yerleşmiş yardım savunması ve çemberde Evan Mobley’nin zamanlaması, Chicago’nun akıcılığını bozdu.
De’Andre Hunter, ikinci yarıda skor sorumluluğunu paylaşan isim oldu:
- 29 sayı (sezon rekoru)
- İkili oyun sonrası orta mesafe isabetleri
- Geri koşu savunmasında sürekli doğru pozisyon
Hunter’ın bu katkısı, Mitchell’ı rahatlatan katalizör etkisi yarattı.
Bu bölümde Cleveland’ın farkı eritmesinin en büyük nedeni, Bulls hücumunun durgunlaşması ve McCollum-Lavine benzeri bireysel çözüm merkezinin olmamasıydı. Chicago topu döndürmek yerine birebirde zorlamaya başladığında, Cleveland savunma avantajı kazandı.
🔥 Son 2 Dakika: Donovan Mitchell’ın Kapanış Dersi
Maçın bitimine 1:47 kala skor 122-116 Chicago lehineydi.
Sonrası:
| Zaman | Aksiyon | Skor |
|---|---|---|
| 1:34 | Mitchell dönere orta mesafe şut | 122-118 |
| 1:12 | Mitchell üç sayılık basket + faul | 122-121 |
| :34 | Mitchell penetre + bitiriş → Cleveland öne geçti | 123-122 |
| :14 | Cavs top çaldı → serbest atışlarla fark açıldı | 128-122 |
Bu 12-0’lık kapanış serisi, yalnızca Mitchell’ın skor katkısı değil:
- Okoro’nun savunma baskısı
- Mobley’nin ribaund kontrolü
- Hunter’ın topsuz pozisyon disiplini
gibi takım bütünlüğünün birleşimiyle geldi.
Mitchell’ın 29 sayısının 26’sını ikinci yarıda üretmesi, hücum liderliğini hangi ritim aralığında aldığını net bir şekilde gösterdi.
💡 Chicago Cephesi: Sorun Performans Değil, Kapanış Kurgu
Bulls kötü bir maç çıkarmadı.
Ancak iki kritik problem:
- Kapanış hücumu tekrar edilebilir değil.
(Giddey bağlantı kuruyor, fakat bitirici rol net değil.) - Oyunun son 3 dakikasında tempo tamamen Cleveland’ın istediği hıza düştü.
Giddey’nin 15 sayı – 9 ribaund – 6 asist dengeli oyunu değerliydi; fakat son bölümde top Mitchell’ın ellerinde kaldığında Bulls’un savunma satır yüksekliği geriye çekildi.
✅ Sonuç: Cavaliers İçin Karakter Galibiyeti
Bu galibiyet Cleveland’ın sezon kimliği açısından üç mesaj içeriyor:
- Mitchell, maçın son anlarını yöneten elit bir kapatıcı.
- Hunter rotasyonu net biçimde güçlendirdi.
- Mobley savunma ve ribaund omurgasını güvenli şekilde taşıyor.
Chicago için ise bu maç, iyi oynayıp kaybetmenin sezon ilerledikçe moral aşınması yaratabileceğinin göstergesi.
Kapanış organizasyonu netleşmeli — yoksa bu kayıplar tekrarlar.
Özet:
Cleveland maçı yetenekle değil, kurgu + savunma yoğunluğu + elit kapanış performansı ile kazandı.
Ve bazen 65 saniye bir maçın kaderini belirleyebilir…
